Onlangs begeleidde ik bij een groep mensen in de maatschappelijke opvang. Dagopvang van Iriszorg.
Een van de deelnemers was een oude keramist. Ik zag hem kijken naar een ander die wat aan t schilderen was en bood hem t schilderen aan. Hij ging daar op in. Eenmaal aan de slag bibberden zijn handen. De energie ontbrak hem verder te gaan.. Ik bood hem aan zijn handen te zijn. Meekijkend naar het beeld wat onder zijn handen ontstond stelde ik voor; geef maar aan waar je welke kleur wil hebben, dan schilder ik t daar op die plekken voor je. Daar ging hij op in. Al schilderend voelde ik de verf , het doek , de kwast en vond dat heerlijk. Het ging me niet om het resultaat slechts om t doen en ervaren , het voelen en zien. Ineens kreeg ik zoveel zin om zo te schilderen. gewoon thuis een simpel stilleven opzetten en spelen met kleur, verf en vorm. En hopelijk het doel, het resultaat loslaten. net zo als een kind lekker spelen met verf. Laat ik er maar eens tijd voor maken. meditatie in optima forma als ik tenminste slechts schilder om te schilderen.
En de oude man? na enige tijd ging hij verder waar ik gebleven was.
