Ik wil zo graag met jou schilderen

Ik wil zo graag met jou schilderen zei ik tegen de oude keramist. Althans ik schreef het op een papiertje. Hij is stokdoof en dat is nu zijn wijze van communiceren geworden, schrijven. Want zijn stemgeluid is ook nauwelijks nog geluid te noemen. Hij keek op tegen de operatie die voor hem lag op dat moment. Aan zijn oog. en wat voor betere afleiding kan je een oude kunstenaar geven dan een beetje met een wat jongere en goed ziende kunstenaar samen wat te schilderen? Zijn reactie was een kleine schets op t kladblok wat ik direct overnam op t doek en dan dus vergroot. Praten zonder woorden! Rood was de juiste kleur voor de fantasiedraak die hij schetste. Hij knikte toen ik hem die kleur liet zien. Daarop antwoordde hij met geel in een bol. Waarop ik groen toevoegde. Zo communiceerden we een tijdje met elkaar zonder enige beperking. Tot helaas de taxi stopte die de beste man naar het ziekenhuis deed vervoeren. Ons schildergenot werd beëindigd!